راننده محترم !

این منم! دوچرخه سوار!
پا در رکاب، جاده در پیش، آرام، بی شتاب، پیش می روم.
تو از کنارم می گذری، تُند و پرشتاب، دستت را روی بوق می فشاری و زیر لب چیزی می گویی! نمی شنوم، نمی دانم!
نمی دانم تفاوت میان من و تو چیست؟

تو کار مهمی داری و من ندارم؟
تو آدم مهمی هستی و من نیستم؟
تو آدمی جدی هستی و من برای سرگرمی رکاب می زنم؟
به خودت نگاه کن! تو یک انسان هستی، من هم!
تو سرمایه ی مردم این سرزمین را به دود تبدیل می کنی تا نَفَس انسان ها را مسموم کنی! این بهای رسیدن تو به مقصد است!
من رکاب کشان، راهی هستم، نه زمین را آلوده می کنم و نه آسمان را، هیچکسبرای رسیدن من به مقصد بهایی نمی پردازد!
چربی خون، چاقی، استرس، … در کمین توست!
شادابی، سلامت، آرامش، … همیشه میهمان من است!
تو با سرانگشت پا، پدال گاز را که میفشاری، در چند ثانیه، به سرعت صد کیلوتر رسیده ای!
من، پا در رکاب، انرژی زیادی را به کار می برم تا به سرعت بیست کیلومتر برسم!
تو سهم زیادی از خیابان را پر کرده ای!
همه ی سهم من از خیابان به طول قد من است!
تو گمان می کنی که پهنای همه ی خیابان از آنِ توست.
من به پهنای یک وجب در خیابان راضی ام!
تو برای رهگذران، شلوغ و پر سر و صدا
و من، برای رهگذران، یادآور شادی و شادابی زندگی!
تو برای کودکانی که می گذرند، بوق گوش خراش خود را به صدا در می آوری
و من به کودکانِ رهگذر، لبخند می زنم!
تفاوت من و تو چیست؟
من سوار بر دوچرخه، آزاد و رها، همانند کبوتری سبک بال رکاب می کشم
و تو، در بند بنزین و روغن و آب و گاز و باد!
من اگر پشت بر زین نباشم، زین و دوچرخه را بر پشت می توانم کشید
و تو اگر بر زین نباشی، زین و ماشینت با لگن برابر است!
اگر جلوی من پیچیدی،
انرژی زیادی مصرف خواهم کرد تا دوباره به راه بیافتم!
اگر سرعت من کم است،
بوق های ممتد تو آن را زیاد نخواهد کرد!
اگر ماشینی با ماشین تو تصادف کند، آهن است و آهن!
اگر ماشین تو با دوچرخه ی من، تصادف کند،
آهن است و گوشت و پوست و استخوان!
*********
من دوچرخه سوارم!
دوستدار طبیعت، دوستدار آفرینش!
دوستدار تو!
جانم در دست توست!
بی احتیاطی تو جانم را به باد خواهد داد!
پس مراقب من باش!
رانندگی یک رفتار نیست،
رانندگی یک فرهنگ است!
رانندگی یک ادب است!
به فرهنگ رانندگی، به ادب رانندگی پایبند باشیم!
پیروز باشید!